Η σημερινή ημέρα είναι “γιορτή” για όλα τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας και το Μειονοτικό Σχολείο Μάνταινας οργάνωσε μια σχετική φιλαναγνωστική δράση.

Η αφορμή δόθηκε με την παρακάτω “τοποθέτηση” της Ιωάννας Μπουλντούμη, η οποία είναι συγγραφέας παιδικών βιβλίων, δύο εκ των οποίων διαβάζονται αυτή την εποχή από μαθητές-τριες του σχολείου μας, με αφορμή τη συμμετοχή μας σε σχετικό διαγωνισμό φιλαναγνωσίας:

“Η φιλαναγνωσία έχει να κάνει με την αγάπη για τα λογοτεχνικά βιβλία. Δεν είναι υποχρέωση, είναι δικαίωμα. Αξίζει όμως η προσπάθεια να αναζητήσουμε ένα βιβλίο που αρέσει σε μας κι έτσι να ανοίξουμε το παράθυρο σε έναν κόσμο που είναι ? πιστέψτε με- μαγικός!” έχει δηλώσει η κ. Μπουλντούμη σε σχετικό αφιέρωμα της ιστοσελίδας filanagnosiaprogram.blogspot.gr, στην οποία μάλιστα “φιλοξενείται” και μια ιστοριούλα της συγγραφέως σχετική με τα “πρέπει” και τα “θέλω” της ανάγνωσης παιδικών εξωσχολικών βιβλίων με τίτλο “Δικαίωμά μου”:

Γεια σας παιδιά! Είμαι η Τόνια και είμαι πολύ δυστυχισμένη. Κι ο αδερφός μου ο Σταμάτης, μια από τα ίδια. Κι αυτό γιατί ζούμε με μια οικογένεια που αγαπάει τα βιβλία και το διάβασμα. Εμείς προτιμάμε να βλέπουμε τηλεόραση. Και να παίζουμε με το ipad του μπαμπά. Με αυτήν την οικογένεια όμως δεν έχεις άλλη επιλογή. ΠΡΕΠΕΙ να διαβάζουμε ΚΑΙ εξωσχολικά βιβλία… Κι αυτό γιατί ο μπαμπάς είναι κριτικός λογοτεχνίας και η μαμά δουλεύει σε εκδοτικό οίκο, και ο αδερφός της είναι δικηγόρος ? άσχετο, αλλά έτσι που έχω μπλέξει, μάλλον δικηγόρο χρειάζομαι.
Κι αφού λοιπόν η οικογένειά μας ασχολείται με τα βιβλία, πρέπει να το κάνουμε κι εμείς. Κι αφού εμείς δε θέλουμε, αναγκαζόμαστε να λέμε ψέματα και να κάνουμε πως διαβάζουμε. Δε φτάνει το άγχος με τα μαθήματα, έχουμε άγχος και με τα άλλα διαβάσματα!
Αχ, ας μας άφηναν στην ησυχία μας. Πού τέτοια τύχη όμως με όλα αυτά τα βιβλία που μας φέρνει ο μπαμπάς κι η μαμά? ευτυχώς δηλαδή που ο θείος δεν ασχολείται (για φανταστείτε να διαβάζαμε και τίποτα βιβλία με δίκες!). Δεν εννοείται ? λένε ? να έχουμε οικογένεια βιβλιόφιλων και εμείς να βλέπουμε τηλεόραση! Μα γιατί; Τόσα βιβλία έχουν γίνει ταινίες, το ίδιο δεν είναι;
Βέβαια, οφείλω να πω ότι όταν έρχονται συγγραφείς στο σχολείο μας, σα να μου αρέσει κάπως: έτσι όπως παίζουμε, έτσι όπως δε μας λένε «πρέπει» να διαβάζετε, αρχίζω και το ξανασκέφτομαι?
Μα καλά, δεν μπορούν αυτοί οι συγγραφείς να έρχονται και στα σπίτια μας για κατ? οίκον παρουσιάσεις; Ολόκληρες βιβλιοθήκες θα διάβαζα έτσι!
Τι λέτε παιδιά, το οργανώνουμε;
Με αγάπη,
Τόνια!

Στα πλαίσια της δράσης διαβάσαμε αποσπάσματα από τα βιβλία “Λείπει η γάτα, χορεύουν τα φαντάσματα” και “Σαν το σκύλο με τη γάτα”, ενώ συζητήσαμε για την αξία της φιλαναγνωσίας και για την “τέχνη” της συγγραφής παιδικών βιβλίων!

* Η σχολική μας μονάδα διατηρεί διαδικτυακή επικοινωνία με την κ. Μπουλντούμη, θέλοντας να φέρει σε επαφή τα παιδιά με μια συγγραφέα παιδικών βιβλίων, λειτουργώντας αυτό ως εφαλτήριο ανάπτυξης της αγάπης και της καλλιέργειας της φιλικής σχέσης των παιδιών με το παιδικό βιβλίο.

Ευχαριστούμε θερμά την κ. Μπουλντούμη για τη θετική ανταπόκρισή της στην παραπάνω “επικοινωνία”.